Op Sint Maarten is gokken wijdverbreid en genormaliseerd

In de jaren zestig van de vorige eeuw werd gokken op Sint Maarten geïntroduceerd, toen hoteleigenaren besloten om casinofaciliteiten aan te bieden en zo bezoekers naar hun resorts te trekken. De goksector is sindsdien gegroeid en wordt gedomineerd door casino’s en loterijen. Als onderdeel van de Landspakketten^[1] is Sint Maarten bezig met het moderniseren en hervormen van het beleid, wetgeving en de regulering van de gokindustrie. Sinds 1996 is er geen onderzoek meer gedaan naar deelname aan kansspelen op Sint Maarten. Daardoor is er geen duidelijk beeld van de prevalentie van gokken op het eiland en de daaraan gerelateerde problemen, terwijl de omvang van de gokindustrie aanzienlijk is gegroeid. Om beleid en wetgeving te kunnen ontwikkelen, is door de Tijdelijke Werkorganisatie (TWO) van het Ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties aan Ipsos I&O en RE-Quest gevraagd om de deelname aan kansspelen en de gevolgen van problematisch speelgedrag in kaart te brengen.

[1] Sint Maarten | TWO – Tijdelijke Werkorganisatie

Gokken is een wijdverbreid en genormaliseerd fenomeen op Sint Maarten

Ruim een derde (36%) van de inwoners van Sint Maarten nam in het afgelopen jaar deel aan een of meerdere kansspelen. Het gaat in absolute aantallen om 11.100 tot 13.300 inwoners van 18 jaar en ouder. Gokken komt voor in alle lagen van de samenleving, maar dit aandeel is relatief hoog onder mannen en jonge inwoners . De voornaamste redenen om mee te doen, zijn het winnen van geld (58%) en vermaak (57%). Gemiddeld spenderen spelers 48 Caribische gulden per week, wat neerkomt op ongeveer 2.500 gulden per jaar.

Interviews en observaties rondom gokgelegenheden suggereren dat gokken wijdverbreid en genormaliseerd is in verschillende leeftijds-, opleidings- en inkomensgroepen. De locaties waar kan worden gespeeld zijn goed zichtbaar en eenvoudig toegankelijk. Casino’s zetten ‘incentives’ in zoals het aanbieden van gratis eten en drinken, identiteitscontrole lijkt grotendeels afwezig. Anders dan vaak wordt gesuggereerd, rapporteren toeristen veelal géén deelname aan kansspelen op het eiland. Zij hebben andere redenen voor hun bezoek zoals de stranden, de natuur en het weer.

1.500 tot 2.600 inwoners zijn gematigd- of hoog-risico gokker

De meeste spelers vertonen geen tekenen van risicovol speelgedrag. Een op zes (18%) kan wel worden geclassificeerd als een gematigd- of hoog risico gokker. Vertaald naar de totale bevolking komt dit neer op 2 procent met een hoog-risico profiel en 4 procent met een gematigd-risico profiel. In absolute aantallen gaat het om 1.500 tot 2.600 mensen. Risicovol speelgedrag komt vaker voor onder mannen. Er zijn geen verschillen naar leeftijd of opleidingsniveau.

Meer dan een op tien spelers ervaart problemen door het gokken

Van degenen die in de afgelopen 12 maanden een kansspel speelden, ervaarde 12 procent gokgerelateerde problemen. Voor 9 procent gaat het om financiële problemen. Zij gebruiken bijvoorbeeld spaargeld, of verkochten bezittingen om te kunnen gokken. Vier procent ervaarde (ook) sociale problemen zoals meer conflicten in relaties. Tot slot ondervond 3 procent (ook) mentale of fysieke problemen, daarbij gaat het bijvoorbeeld om stress of slapeloosheid. Interviews en observaties in en rond gokgelegenheden suggereren dat gokken samenhangt met andere maatschappelijke problemen zoals armoede, criminaliteit en eenzaamheid.

Meerderheid ziet gokken als serieus probleem, waar onvoldoende hulp voor is

Volgens een ruime meerderheid (70%) van de bevolking is gokken een serieus probleem op Sint Maarten. De meningen over de (positieve) economische impact zijn verdeeld: een derde (34%) ziet economische voordelen, veertig procent is het daar niet mee eens. Verder zegt een meerderheid (61%) dat er onvoldoende hulp voor gokgerelateerde problemen beschikbaar is op het eiland. Bovendien verwacht meer dan de helft dat inwoners die met gokproblemen kampen hier geen hulp voor zoeken. De gesprekken met inwoners benadrukken dat zij zich niet bewust zijn van professionele hulp voor gokproblemen, en daar ook niet zo snel gebruik van zouden maken. Geïnterviewden noemen religie, familie en eigen wilskracht als voornaamste bronnen van ondersteuning.

Inwoners roepen op tot actie van de overheid

Inwoners komen desgevraagd met verschillende suggesties voor de overheid om actie te ondernemen op dit thema. Deze acties moeten volgens hen gericht zijn op: vermindering van het aantal casino’s en verkooppunten voor loterijtickets, verbetering van de regulering en controle van casino’s, verhoging van de belastinginkomsten uit casino’s, handhaving van wetten en regelgeving, voorziening van alternatieve recreatieve faciliteiten en de ontwikkeling van een aanpak voor ondersteuning en zorg. Het onderzoeksrapport is op 26 juni aangeboden aan de regering van Sint Maarten.

Onderzoeksverantwoording

Voor deze studie zijn vier verschillende onderzoeksmethoden ingezet: (1) deskresearch, (2) een enquête onder inwoners, (3) straatinterviews met gokkers en niet-gokkers (inwoners en toeristen), en (4) observaties in en rond gokgelegenheden. De deskresearch omvatte een systematische review en analyse van bestaande informatie uit openbaar toegankelijke bronnen, waaronder wetenschappelijke literatuur, beleidsdocumenten en andere relevante rapporten. De kwantitatieve dataverzameling vond plaats tussen 24 maart en 8 april 2025. In totaal vulden 847 inwoners (leeftijd: 18+) de vragenlijst in. De gegevens werden gewogen naar leeftijd, geslacht en opleidingsniveau aan de hand van demografische gegevens van de meest recente volkstelling in 2022. Dit waarborgt dat de kwantitatieve resultaten die in deze studie worden gerapporteerd, representatief zijn voor de hele bevolking van Sint Maarten (Nederlandse zijde) voor de kenmerken geslacht, leeftijd en opleidingsniveau. Tot slot werden 37 kwalitatieve interviews afgenomen op openbare locaties en rond gokgelegenheden om een dieper inzicht te krijgen in de aard, de beweegredenen en de sociale gevolgen van (problematisch) gokgedrag op Sint Maarten.